Jeśli potrzebujesz natychmiastowej pomocy, bo zagrożone jest Twoje lub czyjeś życie, możesz zadzwonić pod jeden z dwóch numerów ratunkowych: 999 lub 112.
- 999 – to numer alarmowy ratownictwa medycznego. Połączenie odbiera bezpośrednio dyspozytor medyczny.
- 112 – to jednolity numer alarmowy, który obowiązuje w całej Unii Europejskiej.
Numer 112 służy do powiadamiania w sytuacjach zagrożenia zdrowia i życia, ale także mienia. Operator numeru 112 po rozmowie z Tobą powiadomi odpowiednie służby: ratownictwo medyczne, straż pożarną, policję, służby ratownictwa wodnego itp. Może także połączyć Cię bezpośrednio z właściwą służbą.
Nie wzywaj karetki do zachorowań i zdarzeń, które nie powodują nagłego zagrożenia zdrowia i życia.
Kiedy wezwać pogotowie?
Pogotowie ratunkowe wzywaj wyłącznie w sytuacji:
- bezpośredniego zagrożenia życia
- nagłej, której skutkiem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu, uszkodzenie ciała lub utrata życia.
Przykładowe sytuacje, które wymagają wezwania zespołu ratownictwa medycznego:
- utrata przytomności
- zaburzenia świadomości
- urazy powstałe w wyniku wypadku komunikacyjnego
- bardzo wysoka gorączka z drgawkami lub objawami, które zwykle u danej osoby podczas gorączki nie występują
- zatrzymanie akcji serca
- ostry ból w klatce piersiowej
- ostry ból brzucha
- drgawki
- zaburzenia rytmu serca
- nasilona duszność
- uporczywe wymioty, zwłaszcza z domieszką krwi
- masywny krwotok z dolnego odcinka przewodu pokarmowego
- masywny krwotok z dróg rodnych
- gwałtownie postępujący poród
- ostre i nasilone reakcje uczuleniowe (wysypka, duszność) będące efektem zażycia leku, ukąszenia lub użądlenia przez jadowite zwierzę
- zatrucia lekami, środkami chemicznymi lub gazami, połknięcie środka żrącego
- rozległe oparzenia
- udar cieplny
- wyziębienie organizmu
- porażenie prądem
- podtopienie lub utonięcie
- zadławienie się
- agresja spowodowana chorobą psychiczną
- próba samobójcza
- upadek z dużej wysokości
- rozległa rana będąca efektem urazu.
Jak przebiega przyjęcie wezwania
Dyspozytor medyczny:
- odbiera zgłoszenie o zdarzeniu od osoby dzwoniącej pod numer alarmowy
- uzyskuje informacje o danych teleadresowych – niezbędny jest dokładny adres (pełna nazwa miejscowości, ulica, numer domu, gmina, powiat, a także województwo, ponieważ nazwy miejscowości się powtarzają)
- przeprowadza wywiad medyczny z osobą dzwoniącą
- przekazuje osobie dzwoniącej:
- informację o wysłaniu zespołu ratownictwa medycznego
- informację o odmowie wysłania zespołu ratownictwa medycznego – jeśli dyspozytor odmówi wysłania zespołu, informuje osobę wzywającą dlaczego podjął taką decyzję, a także przekazuje zalecenia dotyczące dalszego postępowania
- jeśli jest to konieczne, utrzymuje stały kontakt z osobą obecną na miejscu zdarzenia i udziela jej instrukcji, jak udzielić pierwszej pomocy
- ustala priorytet wysłania zespołu ratownictwa medycznego uwzględniając przeprowadzony wywiad medyczny, a także najkrótszy czas dotarcia na miejsce zdarzenia
- utrzymuje kontakt z członkami zespołu ratownictwa medycznego i przekazuje im niezbędne informacje
- wskazuje zespołowi ratownictwa medycznego szpital, do którego można przewieźć poszkodowanego.
Wzywając karetkę pogotowia:
- zachowaj spokój, nie krzycz i nie poganiaj dyspozytora
- odpowiadaj na pytania
- stosuj się do poleceń
- powinieneś udzielić pierwszej pomocy poszkodowanemu i zostać przy nim do czasu przyjazdu zespołu ratownictwa medycznego – dyspozytor medyczny powie Ci, jak udzielić pierwszej pomocy
- nie odkładaj słuchawki, nie rozłączaj się, dopóki dyspozytor nie zakończy rozmowy.
Czekając na zespół ratownictwa medycznego, staraj się nie korzystać z telefonu, z którego dzwoniono po karetkę. Dyspozytor medyczny lub zespół ratownictwa medycznego może próbować skontaktować się z Tobą, by uzyskać dodatkowe informacje.
Zespoły ratownictwa medycznego (ZRM) to jednostki systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, które poza szpitalem udzielają pomocy medycznej osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego. Może to być np. udar mózgu, zawał serca, upadek z wysokości czy wypadek komunikacyjny.
Zespoły ratownictwa medycznego dzielą się na:
- zespoły specjalistyczne – co najmniej trzy osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych, w tym lekarz systemu oraz pielęgniarka systemu lub ratownik medyczny
- zespoły podstawowe – co najmniej dwie osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych, w tym pielęgniarka systemu lub ratownik medyczny
- zespoły lotnicze – co najmniej trzy osoby, w tym co najmniej jeden pilot zawodowy, lekarz systemu oraz ratownik medyczny lub pielęgniarka systemu.
Zespół ratownictwa medycznego może udzielić pomocy medycznej na miejscu zdarzenia, a w razie konieczności dalszej diagnostyki i leczenia – przetransportować pacjenta do szpitala.
Zespół ratownictwa medycznego przewozi osobę wymagającą pomocy medycznej z miejsca zdarzenia do:
- najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego lub
- szpitala wskazanego przez dyspozytora medycznego albo wojewódzkiego koordynatora ratownictwa medycznego lub
- szpitala udzielającego świadczeń zgodnych z rodzajem i stopniem ciężkości urazu lub zachorowania, np. do centrum urazowego, ośrodka oparzeniowego, udarowego albo do ośrodka kardiologii interwencyjnej.
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym
Przeczytaj, jak skutecznie wezwać karetkę
